خبرگزاری مهر:سید احسان منصوری نژاد مسئول شبکه دامپزشکی شهرستان انار گفت: بیماری تب کیو که به آنفلوانزای بزی معروف است یک بیماری مشترک بین انسان و دام محسوب می شود.

وی گفت: این بیماری ارتباطی به ویروس های عامل بیماری آنفلوانزا ندارد و فقط به علت مشابهت بعضی از علائم بیماری به انفلوانزا، به این نام معروف شده است، این باکتری در مقابل حرارت، خشکی و بسیاری از مواد ضدعفونی کننده ها مقاوم است و بدون علت می تواند برای مدت های طولانی در محیط باقی بماند.

وی در ادامه افزود: خرید دام قاچاق و بدون هویت، عامل مهم در انتقال بیماری تب کیو است این بیماری بیشتر در کشورهای همسایه از قبیل افغانستان، پاکستان و ... مشاهده شده است.

مسئول شبکه دامپزشکی انار گفت: علائم بیماری در حیوانات عبارتند از گاو، گوسفند و بز از منابع اصلی و اولیه این بیماری هستند ولی طیف گسترده ای از حیوانات اهلی و خانگی و همچنین حیات وحش وجود دارد در گوسفند و بز باعث بی اشتهائی و سقط جنین در مراحل آخر آبستنی و گاهی منجر به نازائی می شود.

منصوری نژاد گفت: این بیماری از طریق شیر، ادرار و مدفوع حیوانات آلوده دفع می شود ولی بیشترین میزان دفع باکتری هنگام زایمان یا سقط جنین از طریق جفت، پرده های جنینی و مایع آمنیون است.

وی ادامه داد: کنه ها نقش مهمی در انتقال بیماری بین حیوانات را ایفا می کنند، راه های انتقال به انسان: انسان معمولا از طریق استنشاق هوای آلوده به گرد و غبار حاوی باکتری ناشی از ترشحات جفت خشک شده و یا مدفوع و ادرار حیوانات آلوده مبتلا می شود.

مسئول شبکه دامپزشکی انارادامه داد: موارد ابتلا انسانی در افرادی که با دام و دامداری ها یا بافت های آلوده حیوانی( کارکنان کشتارگاه ) تماس دارند بصورت یک بیماری شغلی اتفاق می افتد.

وی ادامه داد: انتقال آلودگی به انسان از طریق خوردن شیر غیرپاستوریزه و غذاهای آلوده بوده و گزش کنه و انتقال انسان به انسان بسیار نادر است، این بیماری در انسان با تب بالا، سردرد شدید، بی قراری، دردهای عضلانی، گیجی،گلودرد، لرز و تعرق، سرفه شدید، درد در ناحیه قفسه سینه و کاهش وزن همراه می شود.

منصوری نژاد گفت: پیشگیری از این بیماری بسیار مهم و دامداران محترم با رعایت و دقت کافی این موارد می توانند از بروز خسارت به دامهای خود جلوگیری کنند.

وی ادامه داد: رعایت نکات بهداشتی در محیط های نگهداری حیوانات، عدم خرید دام قاچاق و مشکوک به بیماری که خود عامل مهمی در انتقال این بیماری می باشد، استفاده از شیر و فرآورده های لبنی پاستوریزه، قرنطینه کردن و آزمایش حیوانات وارداتی، رعایت بهداشتی دامداری ها و معدوم نمودن مناسب جفت، پرده های جنینی و جنین های سقط شده و جداسازی حیواناتی که سقط می کنند به مدت سه هفته از سایر حیوانات، مراقبت و اعمال محدودیت در وارد شدن به دامداریهای آلوده و مبارزه با انگل های خارجی از طریق سمپاشی از روشهای کنترل بیماری است.