به گزارش مرکز اطلاع رسانی طیور ایران به نقل از ایسنا مدیر پروژه مشارکتی حفاظت میش‌مرغ با بیان اینکه جمعیت این گونه حتی از یوزپلنگ آسیایی هم کمتر است، گفت: جمعیت این پرنده در کشور کمتر از ۴۰ بال تخمین زده و در خطر انقراض‌ترین گونه جانوری ایران محسوب می‌شود.

مهدی نبی‌یان افزود: میش‌مرغ سنگین وزن‌ترین پرنده‌ دارای قدرت پرواز در جهان است. جمعیت جهانی آن حدود ۵۰ هزار بال تخمین زده می‌شود و بیشترین جمعیت آن در کشورهای اسپانیا و پرتغال شناسایی شده است.

وی اضافه کرد: بر اساس آخرین سرشماری انجام شده - که مربوط به اسفند سال ۹۹ است - ۱۹ بال میش‌مرغ در کشور رصد شده و جمعیت این پرنده در کشور کمتر از ۴۰ بال تخمین زده می‌شود.

این کارشناس ارشد تنوع زیستی در ادامه گفت: بر اساس گزارش‌های موجود ۱۰۰ تا ۲۰۰ بال میش‌مرغ تا پیش از انقلاب و اوایل انقلاب در بوکان،‌ شمال استان کردستان، قسمت‌هایی از استان زنجان و استان آذربایجان شرقی زیست می‌کردند.

وی درباره علل کاهش جمعیت میش‌مرغ اظهار کرد: تبدیل کشاورزی دیم به کشاورزی آبی باعث از بین رفتن سطح زیستگاه‌های جوجه‌آوری این پرنده شده است چراکه میش‌مرغ‌ها تنها در اراضی گندم که به روش دیم کشت می‌شوند، جوجه آوری می‌کنند و آبیاری بارانی باعث از بین رفتن جوجه و تخم پرنده می‌شود بنابراین میش‌مرغ‌ها اراضی که به‌صورت بارانی آبیاری می‌شود را ترک می‌کنند.

نبی‌یان اضافه کرد: فعالیت کمباین‌ها قبل از به قدرت پرواز رسیدن میش‌مرغ یکی دیگر از عوامل تهدیدکننده جمعیت میش‌مرغ است و موجب تلفات بالای جوجه ها می‌شود.

مدیر پروژه مشارکتی حفاظت میش‌مرغ با بیان اینکه جنگ تحمیلی لطمه اساسی به جمعیت میش‌مرغ زده است، گفت: شکار غیر مجاز به‌ویژه در زمان جنگ و ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی و نابسامانی ناشی از جنگ تحمیلی موجب شد بیش از دو سوم از جمعیت میش‌مرغ از بین برود و به کمتر از ۵۰ بال برسد.

به گفته وی میش‌مرغ ‌ها در هر فصل جوجه‌آوری دو تا سه عدد تخم می‌گذارند و معمولا با یک تا دو جوجه دیده می‌شوند.

مدیر پروژه مشارکتی حفاظت میش‌مرغ اضافه کرد: با توجه به جمعیت بسیار پایین میش‌مرغ ها و زندگی در یک زیستگاه در حاشیه شهر بوکان استان آذربایجان غربی لازم است توجه ویژه‌ای به این گونه شود.